Ik betrap mezelf regelmatig op het maken van kriebels en tekeningen tijdens vergaderingen. Bloemetjes, letters, niks dat met het onderwerp te maken heeft. Het helpt mij bij het verwerken van wat er gezegd wordt, maar het komt zo belachelijk over als ik tekeningen maak in plaats van aantekeningen. Alsof dat wat gezegd wordt niet interessant genoeg is.

Kriebels of doodles, vaak te vinden in de kantlijn van mijn notitieblokken, helpen me mijn gedachten te organiseren. Doodelen is bij mij dan ook geen teken van desinteresse, maar van focus. Ik schrijf ook nog steeds liever dan dat ik typ. Notities maken op de IPad is, hoe efficiënt ook, niet aan mij besteed. Geen kantlijnen om in de kriebelen.